Założenia do SZNUR przewidują aż 52 zmiany w ustawie o refundacji, poniżej omawiamy kolejne z nich.
Dotychczasowe przeszkody w refundowaniu leków sprowadzanych w ramach importu docelowego znacznie ograniczały dostęp pacjentów do kluczowych ratujących życie terapii, w celu zmiany tego stanu minister zdrowia planuje zmiany w zakresie funkcjonowania importu docelowego i refundacji produktów sprowadzanych w ramach tego importu polegające na:
a) zmniejszeniu barier prawnych sprowadzających się do stosowania takich samych wymagań formalnych w procedurze refundacyjnej względem leków stosownych w chorobach rzadkich, co do innych leków, przez nadanie nowego brzmienia art. 39 ust. 3e ustawy o refundacji. Zwiększy to możliwości obejmowania refundacją leków stosowanych w chorobach rzadkich, a tym samym poprawi stan dostępności do terapii dla pacjentów cierpiących na te choroby. Zmiana ta jest realizacją uchwały nr 88 Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 2024 r. w sprawie przyjęcia dokumentu Plan dla Chorób Rzadkich na lata 2024–2025, która zakłada m. in. poprawę dostępu do leków stosowanych w chorobach rzadkich przed ich dopuszczeniem do obrotu,
b) doprecyzowaniu procedury importu docelowego produktów leczniczych lub środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz działania na rzecz dalszego rozwoju rozwiązań umożliwiających rozpatrywanie wniosków z wykorzystaniem narzędzi technicznych (informatycznych). Umożliwienie składania wniosków o refundację indywidualną przez Internetowe Konto Pacjenta,
c) modyfikacji zasad wystawiania recept w kontekście maksymalnej ilości leku lub środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, jaką można jednorazowo przepisać na recepcie pacjentowi w związku z ich sprowadzaniem dla tego pacjenta w imporcie docelowym, jak również zmiany obowiązujących terminów realizacji takiej recepty,
d) zmianach porządkujących i dostosowujących do wprowadzanych powyżej rozwiązań w tym przepisów technicznych regulujących procedurę importu docelowego w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne oraz ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, które umożliwią rozbudowę systemów teleinformatycznych rozszerzających usługi cyfrowe dla pacjentów w zakresie zdrowia publicznego.
Ze względu na wskazywaną przez przedstawicieli hurtowni farmaceutycznych zbyt niską rentowność obrotu produktami refundowanymi planowane jest podniesienie dolnego limitu marży hurtowej z obecnych 50 groszy do 80 groszy, w konsekwencji czego planowana jest zmiana art. 7 ust. 1 ustawy refundacyjnej.
Minister Zdrowia planuje dodać przepis umożliwiający przenoszenie praw i obowiązków wynikających z obowiązującej decyzji administracyjnej o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto, na inny podmiot odpowiedzialny, w sytuacji, kiedy nastąpiło przeniesienie prawa do leku objętego tą decyzją między tymi podmiotami. W tym celu planowane jest dodanie art. 25e ustawy refundacyjnej. Co stanowi powrót do projektu DNUR w pierwotnym brzmieniu.
Resort zamierza również zmienić brzmienie art. 9 ust. 1 ustawy refundacyjnej, aby z wprost z treści tego przepisu wynikało, że elementy w nim wskazane tworzą cenę hurtową brutto, co jest odpowiedzią na zgłaszane wątpliwości co do sposobu wystawiania faktur VAT przy sprzedaży produktu do świadczeniobiorcy przez hurtownię farmaceutyczną.
Planowane jest ujednolicenie sposobu liczenia marży detalicznej dla leków dostępnych na receptę w aptece oraz dla leków, dla których nie ustalono limitu finansowania (art. 7 ust. 6 i 7 w stosunku do art. 7 ust. 4 ustawy refundacyjnej), poprzez dodanie wyrazu „brutto” po wyrazie „hurtowej w art. 7 ust. 6 i 7 ustawy refundacyjnej.
Wyodrębnienie definicji pojęcia „prezentacji do wyrobów medycznych” w przypadku, którego pomijane będą: dawka, wielkość opakowania, kształt wyrobu. Obecne brzmienie definicji prezentacja powoduje, że w przypadku wyrobów medycznych dla których zmieniony kształt opatrunku powoduje, że nie można go traktować jako kolejnej prezentacji, a trzeba jako kolejny odpowiednik opatrunku, pomimo że budowa i właściwości danego produktu są niezmienione i nie zależą od kształtu.
Kolejna zmiana przewiduje nowe brzmienie art. 11 ust. 12 ustawy refundacyjnej, zgodnie z którym Minister Zdrowia będzie przekazywał kopie decyzji również realizatorowi programu polityki zdrowotnej, jeżeli taka decyzja będzie go dotyczyła.
Planuje się doprecyzowanie przepisów regulujących tzw. „cenę progową” (art. 13 ust. 6 i 6a ustawy refundacyjnej), tak aby nie blokowały one możliwości wydania pozytywnej decyzji o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto, w przypadku zaoferowania najniższej ceny oficjalnej i efektywnej, a także blokowania wprowadzenia do systemu produktu konkurencyjnego dla leku obecnie znajdującego się na liście. W tym celu proponuje się następujące zmiany w art. 13 ustawy refundacyjnej:
a) zapisanie przepisów w taki sposób, aby lek referował do ceny zbytu netto najtańszej swojej prezentacji znajdującej się już na wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
b) zaimplementowanie rozwiązania, zgodnie z którym w przypadku, kiedy w danej grupie limitowej był już historycznie lek ze statusem pierwszego odpowiednika, ale obecnie w tej grupie limitowej pozostaje tylko jeden lek z daną substancją czynną, to lek z tą substancją mający wejść do tej grupy limitowej, będzie musiał mieć cenę odpowiednika wyznaczającego podstawę limitu finansowania
c) przywrócenie wcześniejszego brzmienia przepisu ust. 6a, poprzez dopisanie wyrazów „w danym wskazaniu”, aby usunąć pojawiające się wątpliwości interpretacyjne co do zakresu powyższego przepisu.
Resort zwraca uwagę, że błędna konstrukcja i redakcja przepisów dotyczących preferencji związanych z uzyskaniem statusu leku produkowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co uniemożliwia pełne korzystanie z ustawowych preferencji, w tym przez niepoprawne zakwalifikowanie do jednej kategorii preferencji administracyjnych. W celu konwalidacji istniejącego przepisu proponuje się następujące zmiany w art. 13a ustawy refundacyjnej:
a) przeniesienie preferencji zwolnienia z obowiązku zapłaty kwoty przekroczenia w przypadku przekroczenia całkowitego budżetu na refundację, o którym mowa w art. 4 ustawy refundacyjnej (która to obecnie znajduje się w preferencjach administracyjnych) do katalogu preferencji ekonomicznych,
b) doprecyzowanie brzmienia przepisu, aby wykluczyć wątpliwości interpretacyjne,
c) wyłączyć możliwości zastosowania preferencji polegającej na zwolnieniu z negocjacji cenowych z Komisją Ekonomiczną dla których nie ma odpowiednika refundowanego w danym wskazaniu.
Wobec braku jednoznacznego uregulowania możliwości zmiany grupy limitowej dla leków nieposiadających wskazania takiej grupy w decyzji administracyjnej o objęciu refundacją i ustalenia ceny zbytu netto, i wynikającej z tego faktu niepewności wnioskodawców czy istnieje i może zostać zastosowana procedura zmiany grupy limitowej dla ich produktu objętego refundacją, proponowane jest wprowadzenie w art. 15 ust. 3c ustawy refundacyjnej zmiany w kierunku określenia sposobu zmiany grupy limitowej dla leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, dla którego w decyzji nie ustalono grupy limitowej.
Planuje się wprowadzenie przepisów regulujących obowiązkowe konsultacje przed złożeniem wniosku o objęcie refundacją i ustalenia ceny zbytu netto w zakresie leku i środka spożywczego specjalnego, który nie jest zawarty w wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, w celu ustalenia ostatecznego wskazania, a w przypadku leków w programach lekowych, również treści programu lekowego. Dodatkowo planowane jest doprecyzowanie procedury ustalania treści programu lekowego lub jego zmiany. Obecnie w związku z faktem ustalania treści programu lekowego przez ministra zdrowia dopiero po złożeniu wniosku o objęcie leku refundacją analizy HTA mogą okazać się nieadekwatne. W takim przypadku może zaistnieć, na żądanie ministra zdrowia, konieczność uzupełniania lub aktualizowania przedmiotowych analiz, co wiąże się ze zwiększeniem wydatków wnioskodawcy ponoszonych na ich przygotowanie, jak również wpływa na przedłużanie czasu prowadzenia postępowań refundacyjnych. Ta sama niepewność dotyczy samego wskazania oraz możliwości zakwalifikowania danego leku do wybranej przez wnioskodawcę kategorii dostępności refundacyjnej.
Kolejna zmiana przewiduje wprowadzenie przepisu przejściowego stanowiącego, że uchyla się załącznik zawierający opis programu lekowego dołączany do decyzji administracyjnych o objęciu refundacją leku albo środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego w kategorii lek w programie lekowym wydanych przed 1 listopada 2023 r., a dla tych decyzji obowiązujący jest opis programu lekowego, o którym mowa w art. 37 ust. 3 ustawy, załączany do obwieszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy. Zmiana wynika z tego, że w praktyce prac Ministerstwa Zdrowia pojawiły się wątpliwości interpretacyjne odnośnie rozwiązań, które zostały wprowadzone w ustawie z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych oraz niektórych innych ustaw i weszły w życie 1 listopada 2023 r., w zakresie ważności załączników, zawierający opis programu lekowego, dołączanych do decyzji administracyjnych o objęciu refundacją leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego w kategorii lek w programie lekowym. Wątpliwości takie mogą blokować dokonywanie zmian w programach lekowych i utrudniać pacjentom dostęp do innowacyjnych terapii oraz modyfikowanie leczenia w ramach programu w uwzględnieniu najnowszych wytycznych klinicznych.
Następną planowaną zmianą jest wprowadzenie przepisu uniemożlwiającego składanie wniosków w ramach kategorii dostępności refundacyjnej, lek w programie lekowym, w przypadku złożenia wniosku o objęcie refundacją we wskazaniu ujętym już na wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych w ramach kategorii dostępności refundacyjnej lek dostępny w aptece na receptę, dla tego leku lub jego odpowiednika oraz w sytuacji odwrotnej.
Planowana jest również zmiana okresu składania raportów, przez zespoły koordynacyjne dla programu lekowego, z półrocznego na roczny. Dzięki temu dane z realizacji programu lekowego powinny być pełniejsze. W toku działania zespołów koordynacyjnych dla programu lekowego, ujawnił się brak praktyczności zapisów zobowiązujących te zespoły do składania półrocznych raportów do Prezesa NFZ z realizacji danego programu lekowego, ponieważ taki okres jest za krótki, aby dane, na podstawie których przygotowany był raport, mogły służyć do wyciągania wniosków nieobarczonych błędem.
Resort proponuje uchylenie art. 18a ustawy refundacyjnej, zakazującego modyfikację wniosku po uchwale Komisji Ekonomicznej, w efekcie czego wnioskodawcy uzyskają możliwość dokonywania modyfikacji ww. wniosku w każdym zakresie. W praktyce uwidoczniły się mankamenty wynikające z braku możliwości modyfikowania wniosku refundacyjnego po uchwale Komisji Ekonomicznej oraz w zakresie sposobu prowadzenia dodatkowych negocjacji przez Ministra Zdrowia, co skutkowało koniecznością składania przez wnioskodawców wniosków o umorzenie postępowania albo zmianę wydanej decyzji administracyjnej.
Planowana jest również zmiana w zakresie składania i procedowania wniosków o podwyższenie ceny zbytu netto poprzez zmianę brzmienia art. 24 ust. 1a ustawy refundacyjnej w kierunku wyłączenia jedynie możliwości złożenia wniosku o podwyżkę przez okres 12 miesięcy od wydania decyzji, w której obniżono cenę refundowanego leku zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy refundacyjnej. Dodatkowo proponuje się zmianę w art. 26 pkt 1 lit. n oraz pkt 2 lit. o ustawy refundacyjnej, w ten sposób, aby umożliwić wnioskodawcom alternatywne przedstawienie dowodów wymienionych w tych przepisach. Nadmierne obostrzenia formalne i proceduralne dla wniosków o podwyższenie ceny zbytu netto, powodują, że wnioskodawcy nie są w stanie im podołać, a co za tym idzie produkty bywają usuwane przez wnioskodawców z systemu refundacyjnego utrudniając pacjentom do nich dostęp.
Kolejną zmianą jest wprowadzenie obowiązku informowania Ministra Zdrowia przez wnioskodawców o planach złożenia w następnym roku kalendarzowym wniosku o objęcie refundacją leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego, który nie ma odpowiednika refundowanego. W toku stosowania przepisów ustawy refundacyjnej pojawił się problem braku możliwości zaplanowania precyzyjnie wydatkowania środków finansowych będących w całkowitym budżecie na refundację ze względu na brak wiedzy, jakie wnioski zostaną złożone, a w związku z tym niemożliwe jest szacowanie, jakie potencjalne produkty i o jakim koszcie stosowania mogą zostać włączone do systemu refundacji.
W celu uproszczenia procedury o rozszerzenie wskazania dla leku już znajdującego się na wykazie proponuje się wprowadzenia tzw. „skrócenia technicznego” dla leku, który jest na wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, a procedowany jest dla niego wniosek w celu wydania decyzji o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto dla tego samego leku w tym samym albo szerszym wskazaniu. Dodatkowo proponuje się doprecyzowanie wymagań dla wniosków o skrócenie okresu obowiązywania decyzji przez wprowadzenie obowiązku załączenia dowodu uiszczenia opłaty za wniesienie lub uzupełnienie wniosku, jeżeli dotyczy.
Następna zmiana dotyczy ograniczenia zakresu tajemnicy refundacyjnej jedynie do zakresu przetwarzania instrumentu dzielenia ryzyka oraz wykazu podmiotów objętych tajemnicą refundacyjną oraz przekazywania informacji o zawartych instrumentach dzielenia ryzyka. W tym celu proponuje się zmianę art. 30b ustawy refundacyjnej.
Minister zdrowia proponuje zmianę art. 31 ust. 7a ustawy refundacyjnej, tak aby obniżenie ceny zbytu netto na podstawie wniosku o obniżenie ceny zbytu netto złożonego nie później niż na 60 dni przed dniem obowiązywania pierwszego, po złożeniu tego wniosku, obwieszczenia obowiązywało od dnia, na który ustalono wykaz w tym obwieszczeniu. W toku stosowania przepisów dotyczących procedowania wniosków o obniżenie ceny zbytu netto, uwidocznił się problem wnioskodawców z określeniem ostatniego możliwego dnia na złożenie wniosku, aby zmiany po ewentualnym pozytywnym rozstrzygnięciu znalazły swoje odzwierciedlenie na wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, ponieważ uzależnione to było od dnia ogłoszenia takiego wykazu.
Kolejna zmiana obejmuje procedurę zakładania konta w SOLR dla wnioskodawcy, która jest nieadekwatna do obecnych możliwości technicznych. Procedura ta wymaga zwiększenia stopnia zabezpieczenia danych przetwarzanych w tym systemie. W związku z powyższym proponuje się zmiany w kierunku skorelowania brzmienia art. 32a ustawy refundacyjnej z obecnymi możliwościami technicznymi systemu SOLR.
Resort zamierza zmienić brzmienie art. 34 ustawy refundacyjnej, tak aby nakładanie kar przez Prezesa NFZ było automatyczne i powiązane z informacjami zawartymi ZSMOPL. W ocenie ministra zdrowia obecnie obowiązujące brzmienie przepisów o nakładaniu kar za niewywiązanie się przez wnioskodawcę z zobowiązania w zakresie dotyczącym rocznej wielkości dostaw lub ciągłości dostaw utrudniają skuteczne nałożenie kary przez NFZ.
Proponowana jest modyfikacja art. 34a ustawy refundacyjnej tak aby żądanie zwrotu celu leku, dla którego wydano decyzję o skróceniu obowiązywania decyzji lub dla których wygasła decyzja o refundacji dotyczył wyłącznie produktów nabytych przez apteki do 9 miesięcy od zajścia zdarzeń w nim wskazanych, a dla hurtowni farmaceutycznych – produktów nabytych do 12 miesięcy przed zmianami wskazanymi w przepisie. Praktyka funkcjonowania instytucji prawnej żądania zwrotu ceny przez apteki i hurtownie farmaceutyczne za posiadany lek, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny objęty refundacją, dla którego została wydana decyzja administracyjna o skróceniu okresu obowiązywania decyzji, albo dla którego wygasła decyzja administracyjna o objęciu refundacją, rodzi możliwość wystąpienia nadużyć, żądania takiego zwrotu po wielu latach od nabycia produktu, a nawet po upływie okresu ważności.
Resort proponuje ograniczenie łącznego czasu zawieszenia postępowania refundacyjnego na etapie przygotowania analizy weryfikacyjnej, do łącznie 45 dni oraz wskazanie, że w przypadku, gdy Prezes AOTMiT oceni, że warunek, który postawił w rekomendacji, nie został spełniony, rekomendacja Prezesa zmienia się w negatywną.
Planuje się wpisanie ceny detalicznej do katalogu elementów, jakie zawiera obwieszczenie ministra zdrowia w sprawie wykazu produktów refundowanych.
Kolejną zmianą jest wprowadzenie przepisów umożliwiających wydanie decyzji administracyjnej w przypadku braku wcześniejszego lub równoczesnego wydania decyzji administracyjnej o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto, wydanej przy uwzględnieniu kryteriów, o których mowa w art. 12 dla danego leku. Obecnie nie ma możliwości wydania decyzji administracyjnej przez Ministra Zdrowia dla leku przy danych klinicznych, w zakresie wskazań do stosowania lub dawkowania, lub sposobu podawania odmiennych niż określone w Charakterystyce Produktu Leczniczego, w sytuacji braku wcześniejszego lub równoczesnego wydania decyzji administracyjnej o objęciu refundacją i ustaleniu ceny zbytu netto, wydanej przy uwzględnieniu kryteriów, nawet gdy jest to niezbędne dla ratowania zdrowia i życia świadczeniobiorców. Natomiast częstymi są sytuacje, kiedy w wyniku niekomercyjnych badań klinicznych wykrywane są nowe zastosowania leków o ugruntowanej pozycji, których rozwojem i rejestracją względem nich nowych wskazań, firmy farmaceutyczne nie są zainteresowane ze względu na koszty do-rejestrowania nowego wskazania. Taki lek byłby tańszą alternatywą w systemie ochrony zdrowia w stosunku do drogich, niedawno zarejestrowanych terapii.
Kolejne zmiany dotyczą rozdziału ustawy refundacyjnej tj. 6 Apteki i osoby uprawnione. Zmiany te polegają na:
a) umożliwieniu zastosowania profilu zaufanego jako podpisu, którym mogą się posługiwać osoby zawierające umowę na realizację recept z NFZ
b) umożliwieniu odstąpienia od rozwiązania umowy na realizację recept refundowanych ze skutkiem natychmiastowym, w przypadkach, gdy waga niewykonanych zaleceń pokontrolnych jest niewielka
c) zrównaniu sytuacji prawnej podmiotów posiadających umowy z NFZ, co wynika z ujednolicenia przepisów w związku ze zmianami, jakie wprowadziła ustawa z dnia 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu
d) doprecyzowaniu, że terminy wskazane w art. 45 ust. 6 ustawy refundacyjnej nie odnoszą się do uzgodnionego zestawienia zbiorczego, lecz do wstępnych danych składanych w formie komunikatu elektronicznego będącego przedmiotem procesu uzgadniania danych, prowadzonego pomiędzy NFZ a podmiotem prowadzącym aptekę
e) odwołaniu się w art. 45 ust 13 ustawy refundacyjnej również do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 6 tej ustawy
f) doprecyzowanie zakresu informacji przekazywanych przez apteki na podstawie art. 45a ustawy refundacyjnej
g) doprecyzowanie danych zamieszczanych w Biuletynie Informacji Publicznej Narodowego Funduszu Zdrowia o zrealizowanej refundacji z budżetu NFZ za rok poprzedni dla każdej apteki i każdego podmiotu realizującego zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne
h) wprowadzenie miarkowania kar, o których w art. 48 ust. 7a lub 7e ustawy refundacyjnej.
Resort zamierza również usunąć wątpliwości interpretacyjne przy stosowaniu przepisu art. 127c ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne (kara za nieprzekazanie informacji do ZSMOPL), które skutkują błędną jego wykładnią, zgodnie z którą administracyjna kara pieniężna przewidziana w tym przepisie dotyczy jedynie sytuacji nieprzekazania danych do systemu, a nie obejmuje nieterminowego ich przekazania oraz przekazania danych nieprawidłowych. W konsekwencji proponuje się rozwiązanie mające na celu usunięcie wątpliwości interpretacyjnej co do zakresu stosowania przepisu art. 127c ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, a jednocześnie ujednolicenie wewnętrznej budowy tego przepisu przez dostosowanie brzmienia jego ust. 1 do pozostałych jednostek redakcyjnych odnoszących się do poszczególnych grup podmiotów.
Minister zdrowia planuje rozszerzenie uprawnienia Głównego Inspektora Farmaceutycznego wskazanego w art. 81 ust. 1a ustawy – Prawo farmaceutyczne do odstąpienia od zastosowania obligatoryjnego cofnięcia zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej w przypadku naruszenia przepisów związanych z nakazem notyfikacji zamiaru wywozu zagranicę, bądź zbycia podmiotowi prowadzącemu działalność zagranicą produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych zamieszczonych w wykazie produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zagrożonych brakiem dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto proponuje się uregulowanie systemu monitorowania programów lekowych w ustawie o świadczeniach oraz ustawie z dnia 28 sierpnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia. Obecnie obowiązujące rozwiązanie dotyczące system monitorowania programów lekowych jest realizowane przez umowę zawartą z zewnętrznym dostawcą oprogramowania, a potencjalna współpraca w tym zakresie z jednostką podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwą w zakresie systemów informacyjnych ochrony (Centrum e-Zdrowia „CeZ”) wymaga uregulowania ustawowego. Celem jest zwiększenie możliwości współpracy NFZ ze wskazaną powyżej jednostką w celu budowania modułów systemu monitorowania programów lekowych.